Hij keek haar aan en stond op. "Wees wel voorzichtig"zei hij kalm maar wel bezorgd tegen haar. Hij streelde Inferno nog een laatste keer en die blafte. Sunlight liep naar Edward en ging zitten. Ze keek naar Inferno en liet haar kop hangen.
Minerva glimlachte even. 'Ben ik altijd..' zei ze zachtjes. 'Thanks.' zei ze nog eens. Ze aaide Inferno en keek hem aan. 'Jij gaat toch mee he.' Ze grijnsde even en keek toen weer op. Ze keek naar buiten waar het volle maan was. Plots begon het zachtjes te regenen, kleine stroompjes water liepen over het raam.
Minerva knikte overtuigd. Ze opende zachtjes de deur en liet de hond naar buiten wandelen. Ze voelde hoe kleine druppeltjes op haar haar belanden. Ze keek even op en genoot van de koele regen op haar huid.
Hij glimlachte even en keek haar na. Toen sloot hij de deur zodat de warmte niet vuitenging. Sunlight sprong op zijn schoot en keek hem triest aan. "Hey rustig maar je krijgt wel weer een vriendje maar die is dan even groot als jou"zei hij tegen de kleine pup.
Edward kwam weer aanlopen bij zijn huis. Hij hoorde Sunlight al blaffen. Hij opende de deur en liep binnen. "Hey kleine meid"zei hij tegen de labrador pup. Hij ging in de zete zitten en zette zijn tv op. Hij liep even naar de kast om daar eten voor Sunlight te nemen. Hij deed het in haar bak en ze begon te eten. Hij sprong in zij zetel en zakte lekker onderuit.
Minerva klopte zachtjes aan. Ze keek naar de gesloten deur. Ze had eerst getwijfeld of ze dit wou doen, nog steeds twijfelde ze. Ze zette een stap achteruit en keek om, klaar om terug weg te stappen.
Hij deed de deur open. "Heey,Minerva tijdje niet gezien"zei hij. Sunlight blafte opgewekt naar haar. En een kleine wolf blafte ook naar haar. "Oja die kleine wolfpup is Kiara"zei hij tegen haar. Hij deed de deur open. "Kom je binnen of blijf je buiten staan"vroeg hij.
"Vraag maar"zei hij tegen haar. Kiara sprong in zijn armen en gromd speels naar Sunlight. Hij zette haar op de grond en ze ging spelen met Sunlight. "Kom anders binnen anders lopen ze weg,en ik heb niet veel zin om ze dan te zoeken"zei hij tegen haar.
Minerva knikte en voor de tweede keer ging ze het huis binnen. Ze keek hem even zwijgzaam aan. Ze voelde de woorden op eht puntje van haar tong, ze moest ze gewoon nog maar uitspreken. Minerva slikte even .
Hij sloot de deur en keek haar aan. "Wel wat is er"vroeg hij vriendelijk aan haar. Hij wachte op een antwoord en zag even dat ze zich een beetje ongemakkelijk voelde. Een kleine,kalme glimlach ruste op zijn lippen terwijl zijn goudgele ogen haar aankeken.
'Ik..' Minerva zweeg even en begon toen verder te praten. 'Ik wou eens met je meegaan, als je weet wel.' Minerva praatte zacht en zweeg toen. Ze keek Edward in de ogen en wachtte op een antwoord. ze keek even naar de pup in zijn handen.
Hij keek haar aan en snapte het niet waarschijnlijk omdat hij juist op was. "Als ik wat doe"zei hij tegen haar. Je zag dat hij juist wakker was in zijn ogen. De kleine wolf schrok even van de kille hand die haar streelde en sprong op de grond om te spelen.
Minerva keek even naar de pup toen ze een zachte plof hoorde toen die op de grond sprong. 'Als je iemand gaat vermoorden..' zei ze zachtjes, alsof iemand anders haar kon horen. Ze keek hem vastberaden aan in de ogen.
"Euhm ja hoor mij best"zei hij en geeuwde even. Hij nam zijn wapen en stak het in de holster aan zijn schouder. "Als je tijd hebt zeg je het maar"zei hij en ging op de rugsteun van de zetel zitten. Hij ging met zijn hand door zijn ogen en keek haar dan weer aan recht in haar ogen.
"Dankje jij ook"zei hij tegen haar. Hij had nog een slachtoffer met wie hij wat moest afhandelen. De man bij wie hij gisteren bijna wat lood had ingejaagd. "Wel dan zou ik zeggen volg me,maar waarom wil je mee"vroeg hij toen.
'wel het is niet echt meer ochtend.' zei ze grijnzend. 'Ik wil weten wie ik echt ben, wat ik echt ben.' zei Minerva zuchtend op de vraag die Edward laatst had gesteld.
(Ben bij iemand anders thuis en ga even naar huis, ik zal zien of ik daar nog op de pc kan anders kom ik vanavond nog even on )
"Oke dan,als je een echte moordenaar bent,dat merk je wel als ik wat lood door iemand jaag,zin om nu te gaan anders doen we straks"zei hij tegen haar. Hij glimlachte even en streek door zijn bronskleurige haar. (oke dan )
'Ik wil nu wel gaan, ik volg jou gewoon.' ze glimlachte even naar hem en deed haar jas even toe. de temperatuur was gedaald en ze kreeg het lichtjes koud.
"Oke "zei hij en deed de deur weer open. De pup's waren nog aan het spelen. Dus hij liep de deur uit gevolgd door Minerva blijkbaar. "Loop wel niet weg als je beseft of je het bent of niet"zei hij nog en liep toen door.
Edward kwam binnen en liep naar de kast hij deed eten in de bakken van Sunlight en Kiara die aardig gegroeid waren. Toen liep hij naar de zetel en liet zich daar in ploffen. Hij staarde wat afwezig naar de zwarte bak die zijn tv was. Maar die stond niet op. Er hongen twee schilderijen in de living. Een van hem en Alice en een van alle Cullens bij elkaar. Hij staarde even naar het zwarte scherm van zijn tv en zuchte. Toen keek hij naar de schildering van hem en Alice en zucht. "Kon ik de tijd maar keren"zei hij.
Edward stopte met gierende banden en keek haar aan. "Wel,we zijn er in een rekorttijd ook nog"zei hij tegen haar. Hij was altijd al een snelheids duivel geweest maar nog nooit had hij een ongeluk gehad. En dat zou hij zo houden.