Edward's huis

Minerva legde haar hand onder zijn kin en keek hem in de ogen. Ze zag dat ze vochtig waren.
'Gaat het ?' vroeg ze.

Hij keek haar aan en haalde zijn schouders op. "Wel ik zal je is iets vertellen over mijn familie"zei hij tegen haar. "We kennen elkaar lang genoeg"zei hij.

Minerva keek hem zwijgzaam aan. Ze glimlachte even flauwtjes.
Ze leunde tegen de zetel terwijl ze haar hand weer liet zakken.

Hij keek haar aan en glimlachte even. "Dat schilderij waar ik en dat meisje opstaan. Dat is men zus Alice. We hadden een speciale band met elkaar anders dan met de anderen. Het andere schilderij dat is van mijn hele familie. Op een dag mijn zus Alice en mijn broer waren me aan het leren omgaan met wapens. Maar het liep fout mijn vader en moeder kwamen aanlopen. En ik schoot ze per ongeluk neer mijn broers en zussen richten hun wapen op me en ik schoot ze stuk voor stuk neer,Maar Alice miste ik het meest ook al richte ze het wapen op me"zei hij tegen haar.

Minerva keek hem zwijgzaam aan. 'Ik vind het echt erg voor je.' zei ze terwijl ze hem in de ogen keek. 'Ze is mooi.' zei ze en keek even naar het portret van Alice.
Ze legde haar hand op zijn wang.

Hij voelde haar hand en zuchte even. "Ik weet het,ze is mooi en blijft mooi"zei hij.
Hij keek haar aan en omhelsde haar. "Ik wou ze niet dode,maar deed het wel"zei hij.

Minerva knikte. 'Ik weet het.' zei ze.
Ze sloeg haar armen om hem heen en legde haar hoofd op zijn schouder.

Hij legde zijn hoofd op haar schouder en er rolde een traan over zijn wang.
Hij streelde met zijn hand door haar haar.

Ze bewoog met haar hand lichtjes over Edwards rug.
Ze keek even dromerig voor zich uit.

Edward had zijn ogen gesloten en streelde over haar rug.
"Weet je tot nu,heb ik me nooit aan iemand durven binden omdat ik bang was dat het weer ging gebeuren"zei hij tegen haar.

'Kan ik begrijpen.' zei ze. 'Ik zou hetzelfde hebben.' zei ze zacht.

(kan zijn da ik morge ni on kom, moet gaan werke en ga naar hondenschoo dusja ^^)

(ok)

"Ben je niet bang,dat ik je dat misschien zou aandoen"zei hij tegen haar. Hij keek haar even aan en wachte af wat ze zou gaan zeggen.

'Het was een ongeluk.' zei ze.' Dat gaat echt niet weer gebeuren.' zei ze zacht.

"Ik hoop het"zei hij tegen haar. Hij gaf haar een kus op haar wang.

'En ik vertrouw je.' fluisterde ze zacht in zijn oor terug. 'Dat doe ik echt.'Ze zweeg even, boog een beetje naar achter en keek hem aan. 'En de dood, die vrees ik niet.' Ze grijnsde flauwtjes en staarde toen wat dromerig voor zich uit.

"Die vrees ik al een hele lange tijd niet meer"zei hij tegen haar en keek even naar buiten. Kiara kwam weer aanlopen en liep naar Edward. "Hey meid"zei hij tegen haar en wreef over haar hoofd.

'Dat heb ik gemerkt.' zei Minerva glimlachend. Ze keek naar de pup en toen naar Edward. Ze had nog steeds een lichte glimlach op haar gezicht, terwijl ze zijn gezicht bestudeerde. Langzaam.