Ayane's huis op de top van een stijle straat.

Hij keek haar aan. "Ja het zal wel moeten,maar wel lief blijven"zei hij met een kleine grijns. Hij keek haar aan en keek dan naar de wonde. Hij zette zich maar al schrap voor wat nu ging komen.

Minerva glimlachte. 'Ok daar gaan we.' ze keek nog even naar Ayane.
Ze verzette zich zachtjes zodat ze iets beter zat en legde haar ene hand op een kleine afstand van de wonde.
Ze merkte op dat ze onbewust zelf haar tanden op elkaar klemde.
Ze ging met de pincet voorzichtig in de wonde, maar ze wist dat het pijn moest doen.

Edward beet op zijn tanden om niet te schreeuwen. Je zag wel dat het pijn deed wat zijn gezicht stond veel strakker als normaal. Hij keek haar aan en sloot even zijn ogen. Hij zuchte eventjes en voelde haar hand enkele centimeters van de wonde. Haar hand was warm tegen over zijn borstkast die koud was.

Wat later voelde Minerva de kogel. Ze greep hem beet met de pincet en trok hem er voorzichtig uit.
Ze legde de kogel even op tafel omdat ze niet meteen ergens iets zag staan om hem in te leggen.
Ze nam een vochtig doekje en veegde het bloed voorzichtig weg.
Ze keek even Edward aan en zag dat hij zijn ogen gesloten had.

Edward voelde hoe de kogel er werd uitgehaald. Toen die der uit was voelde hij het doekje op de wonde en opende zijn ogen. Hij keek haar aan en glimlachte eventjes.
Hij was blij dat de kogel eruit was.

Minerva legde toen een droog doekje tegen de wond. In het midden kleurde het meteen rood.
Ze mompelde even iets over de agenten, maar het was bijna onverstaanbaar.

Edward keek even naar de wonde en toen hij gemompel hoorde keek hij haar aan.
Hij legde zijn hand op de hare toen die op het doekje lag.
Hij glimlachte eventjes lief naar haar.

Toen Minerva zag dat hij zijn hand op de hare legde keek ze op.
Ze grijnsde zachtjes naar hem. 'Nu maar hopen dat het bloeden stopt.' zei ze toen.
Daarna zweeg ze gewoon.

"Het stopt heus wel,ik bloed niet leeg hoor"zei hij tegen haar. Hij grijnsde eventjes. Hij gaf haar een kus op haar mond. Het was bijna gestelpt met bloeden.
"Kun je hechten"vroeg hij aan haar.

'wie weet..' zei ze glimlachend.
Ze haalde haar schouders even op. 'Ik heb het nog nooit gedaan.' zei ze.

"Ik kan het ook wel zelf doen maar dan heb ik een naald en een draad nodig"zei hij.
Hij keek haar aan en glimlachte even kort. Veel voelde hij niet in zijn schouder nu.
Hij legde zijn andere had op haar wang en glimlachte.

Minerva glimlachte terug. 'Maar ik weet niet bepaald waar alles hier ligt.' zei ze even licht grijnzend.
Ze keek even naar het doekje dat ze nog steeds tegen de wond aanduwde. HEt zag er naar uit dat het bloeden al geminderd was. Er verscheen een glimlach op haar gezicht.

"Dan laten we het wel dichtgroeien"zei hij tegen haar. Het bloeden was gestopt.
Hij legde zijn hand op haar been en gaf haar een kleine kus. Hij kon zijn schouder tch wat bewegen dus dat was goed. Hij glimlachte eventjes.

Minerva knikte en glimlachte. 'Is ook goed.' ze legde haar hand op die van hem.
Ze trok voorzichtig haar hand terug die op het doekje lag.

Hij keek haar aan len glimlachte eventjes. "Volgende keer loop ik wel mee weg met je"zei hij tegen haar en gaf haar een kus. Hij vond het elke keer weer raar als een kogel hem trof. Hij glimlachte eventjes en wreeg met zijn andere hand in zijn oog.

'wees daar maar zeker van.' zei ze grijnzend. Minerva gaf hem een kus terug.
Nu pas merkte Minerva hoe moe ze was. Waarschijnlijk zag ze er nu half slapend uit.

"Je bent moe he"zei hij tegen haar. Hij legde zijn hand op haar wang en wreef er even langs.

'valt mee.' zei ze en glimlachte even. 'Geen idee hoe dat dat komt..' zei ze en ze keek even fake triest. Toen grijnsde ze even.

"Als je naar huis wilt,je mag wel gaan hoor"zei hij tegen haar.
Hij streek even door haar haar.

'Ik blijf nog even, voor het geval dat.' zei ze en keek even nar Ayane.
De verntilator bleef rustig doorblazen.
'Misschien is het het beste als Vince naar hier komt.' zei ze toen.

"Ik zal hem dan zoeken,en naar hier sturen"zei hij tegen haar.
"Blijf jij dan bij Ayane"vroeg hij aan haar en gaf haar een kus op haar wang.

'Zou je dat wel doen met je schouder?' vroeg ze. ' De agenten zullen weten dat je ze geraakt hebben en zo val je dus op.'
Ze keek hem aan.

"Ik kom er wel onderuit zoals altijd"zei hij tegen haar. Hij wist dat ze bezorgd was om hem maar hij redde het wel. Zijn auto stond verderop in de straat en die had de politie niet gezien.

'Voor alles is een eerste keer.' zei ze. Ze zuchtte even. 'ok, ga dan maar. Ik zorg wel voor Ayane.'

"Ik kom zo snel mogelijk terug beloofd"zei hij tegen haar. Hij gaf haar een kus en knikte naar Ayane. Hij liep naar buiten opende de poort en sloot ze gelijk weer.
Hij nam zijn sleutels liep naar zijn zilvergijze volvo en stapte dan in. Hij scheurde er gelijk vandoor.