Wat rond zwemmen

"Waneer moet je ze krijgen"zei hij. Hij keek haar nog steeds niet aan maar aangezien Carlisle dokter was,moest hij dit wel vragen. Hij beet even op zijn lip.
Hij wist niet hoe hij dit verder moest gaan zeggen maar zou het wel doen.

Ayane kijkt hem aan, en ze wist even niets te zeggen. "Uhm normaal eergisteren, maar ze komen maar niet en ik heb altijd op de juiste dag mijn maandstonden." Zei Ayane dan een beetje ongemakkelijk, en ze kijkt heel even naar de hemel.

Ze kwam net aanlopen en keek even naar het jongen en meisje. Net nieuw hier en toch al eent aak. Ze glimalchte. Ze wou altijd iets te doen hebben en wat ze nu te doen kreeg was opwindend. Ze keek weer naar de jongen en het meisje. Was er iets met haar aan de hand? Ze ging op een bakje zitten en hield ze onopvallend in de gaten. Ze moest nu opblijven letten. Blijkbaar was ze flauwgevallen ze liet het en keek naar het water. De jongen wist vast wel wat hij deed.

"Ayane,ik denk dat je zwanger bent"zei hij tegen haar. Hij keek haar aan en in zijn ogen zag je dat hij het meende. Hij keek even om en zag een meisje hij liet het zo.

Ayane schrok zich rot toen hij dat zei, en ze wist totaal niet meer wat ze moest doen. Ze slikte heel even, en ze keek dan heel even weg. "Maar de laatste keer was met Vince, en ik wil niet dat hij hier achter zou komen." Zei Ayane dan met wat angst in de ogen, eerder als teken dat ze Vince niet wilde verliezen hierdoor. "Zeg alstublieft niets tegen Vince, ik smeek je." Zei Ayane dan ook echt smekend, ookal was ze het van haar eigen niet gewend.

"Ayane ik ben de zoon van een dokter,dus ik weet wat ik mag zeggen en niet mag zeggen. Maar alsjeblieft zeg het hem snel,nog voor je een maand bent dat is het beste"zei hij tegen haar. Hij keek haar aan met een doordringende blik in zijn ogen.

Ze hoorde par ongeluk wat ze zeiden. Het deed haar denken aan haar zus. Haar zus die ze heel stom vond. Die keer was het haar eigen stomme fout geweest moest ze maar niet zo klef doen met haar vriendje. Ze keek naar de golfjes op het water. Ze zou zo ook maar gaan zwemmen. In gedachte verzonken keek ze nog steeds naar het water. Soms gleed haar ene oog even naar de jongen en het meisje maar die draaide ze dan snel weer terug.

(Ze zitten niet in het zwembad hoor)
Ayane kijkt naar Edward, en ze wist niet hoe ze het kon zeggen aan Vince. "Zou jij dan met me mee willen in geval van nood?" Vroeg Ayane dan aan hem, en ze keek hem met een vragende blik aan. Toch had ze bang dat Vince haar zou achterlaten, en ze kreeg bijna tranen bij die gedachte. Hoewel ze haar tranen nog verborgen hield, en ze ervoor zou zorgen dat ze niet ging huilen.

Minerva keek Ayane aan toen ze de woorden van Edward hoorde.
Ze ging naast haar zitten op haar knieen en stak haar mes zweeg.
Ze keek haar zwijgzaam aan.

Ayane keek even naar Minerva, en ze nam dan haar wapen vast om deze dan in haar handtas te plaatsen. Dan kijkt ze naar beide, en ze probeert daarna gewoon recht te zitten.

"Ik zal meegaan"zei hij tegen haar. Hij keek naar Minerva en glimlachte. Vince ou hier geen problemen om gaan maken dat wist hij wel of misschien toch maar ze zouden zien. "Mag Minerva ook mee"vroeg hij aan Ayane. Hij keek naar Minerva met zijn goud gele ogen die zo misterieus waren.

Ayane glimlacht dan ook heel even, en ze kijkt beide nog steeds aan. "Tuurlijk mag ze mee, ik vind het heus niet erg. Tenslotte heb ik vernomen dat ze ook een moordenaar is." Zei Ayane dan zacht tegen hen, en ze kijkt dan wat voorzich. Ze keek naar de lijken die er lagen, en ze zocht naar haar hulzen van de kogels. Zodat haar sporen uitgewist waren.

"Ze is op een top moordenaar en boven op ik hou van haar"zei hij tegen haar en deeld tegen Minerva. Hij gaf haar een kus op Minerva haar lippen en glimlachte even. Hij keek Ayane aan en glimlachte.

Ayane kijkt beide even aan, en ze vond het wel schattig. Ze grinnikt heel even, en ze dacht dan wat aan haar vampiertje. Ze glimlacht heel even, waarna de glimlach al snel weer verdwijnt door het feit dat ze zwanger is van haar vampiertje. Nu zat ze met de angst om hem te verliezen, en ze wilde ook niet dat het kind werd weggehaald. Desnoods als het moest zou ze wel het kind alleen opvoeden, maar ze hoopte dat hij ook van het kind ging houden.

Minerva keek Ayane even aan. 'dankje.' zei ze glimlachend.
Ze reikte Ayana haar arm aan.
Toen keek ze even naar Edward en glimlachte ook naar hem.

"Geen dank hoor." Zei Ayane dan vriendelijk tegen haar, en ze nam dan haar arm aan om recht te komen. Ze wist totaal niet hoe Vince hierop zou reageren, en daar had ze dan ook wat bang voor. Ookal kon je niet merken aan haar dat ze bang was, maar toch was het wel zo.

Hij stond op."Wees gerust,hij laat je niet in de steek,dat zweer ik op mijn leven"zei hij tegen haar. Hij glimlachte en legde zijn hand even op zijn schouder hoe koud die ook was.
Toen keek hij naar Minerva en glimlachte even. Hij voelde ich bij haar anders dan de rest bij Minerva voelde hij zich vrij. Hij keek hun aan en wist even dat alles goed kwam.

'En ik beloof je te helpen.' zei ze glimlachend. Ze trok Ayane op.
'Als hij echt van je houdt laat hij je echt niet zo maar vallen.' Minerva keek haar aan.

Ayane kijkt beide aan, en ze wist er niets op te zeggen. "Nou we waren elkaar al eens kwijt, maar ik ben bang dit weer zal gebeuren." Zei Ayane dan tegen Edward, en ze kijkt dan even naar de hemel. Ze wilde hoe dan ook Vince zien, en dan wel met de hulp van hun twee.

"Het gebeurt niet,hij houd van je"zei hij tegen Ayane. Hij glimlachte even.
Hij streek even door zijn haar en keek de twee aan.

Minerva zweeg, ze had geen idee hoe het zou aflopen, aangezien ze Vince nog meer twee keer had gezien.
Ze keek van Edward naar Ayana.
Ze zette haar hand op de grond en voelde de koude van de stenen.

Ayane keek hem aan, en ze zucht dan heel even. Ook zij hield veel van hem, maar toch was er de kans dat hij haar zou verlaten. Ookal wilde ze er niet aan denken, maar toch kwam dat in haar op aangezien ze zwanger is. Maar ook omdat de meeste gasten dat doen, als hun meisje vertelt dat ze zwanger is van hen.

stisch blijven.' zei ze met een flauwe glimlach.Maar ze wist dat ze zelf moeilijk kon oordelen, ze zat zelf niet in Ayane's situatie.

Hij keek hun aan en zweeg maar. Zijn blik ging wat afwezig naar de grote muur voor hun. Hij verveelde zich een beetje. Even geeuwde hij heel kort niet lang.
Hij wreef in zijn ogen en zuchte even.

Ayane keek beide aan, en ze dacht even na of ze wel naar het kasteel zou gaan vandaag. Dan besluit ze om maar gewoon naar haar eigen huis te gaan, maar nu bleef ze nog heel even bij hen.