Het kasteel van Vince

Hij gaf haar een kusje op haar hoofd. Hij zou die gozer maar niets doen.
"Luister over Vince,als hij je mishandelt durend je zwangerschap vermoord ik hem"zei hij.

Lara keek em aan en zweeg. Ze keek voor haar uit

Hij keek haar aan en sloot zij ogen voor kort. Als je hem voor het eerst zag zou je zeggen dat hij een gewoone jongen was. Hij was wel best gespierd en had brede schouders.

Lara keek wat naar voren en zuchtte even stil

"Had je het eigenlijk door in het begin dat ik een moordenaar was"vroeg hij aan haar. Hij wachte even af en legde zijn arm om haar heen.

Lara keek hem aan. "Nee niet echt"

"Nou ok dan"zei hij en gaf haar een kus. Ze zat ergens mee dat zag je gewoon aan haar. Hij besloot het maar niet te zeggen. Ze zou er waarschijnlijk toch zelf over beginnen.

Lara glimlachtte kort en liet haar op het bed vallen. Ze bleef rustig liggen

Vince parkeerde de auto op de oprit en hielp Ayane naar hun kamer, de dokter zou elke minuut kunnen komen. Hij ging terug naar beneden om op hem te wachten en zag Lara samen met een jongen. Hij stapte er naar toe en vroeg: "en wie mag jij dan wel zijn? Lara, je woont hier wel, maar dat wil niet zeggen dat je iedereen die je wil in mijn huis mag binnenlaten zonder mijn toestemming."

Lara keek op en zag Vince. "Hij is euhmm euhh" zei ze stotterend. Ze wslikte even. "Me vriendje" zei ze stil terwijl haar wangen rood werden

Vince zuchtte en zei: "vertel het me in het vervolg alsjeblieft, of bel me op als ik er niet ben. Ik wil hier geen vreemden hebben rondlopen, zeker niet met... je weet wel. Ik wil niet dat hen iets overkomt."

Lara keek hem aan. "Hij vermoord je alleen als je mij marteld tijdens de..." ze zweeg snel voor ze het verklapte, hij mocht het niet weten!

Vince keek Lara aan en vroeg: "tijdens de wat? Zwangerschap?" Hij grijnsde en hield zijn pistool onder haar kin. "Waarom ga je dan niet met hem samenwonen? Hier wonen al genoeg mensen."

Lara slikte en keek hem stil aan. "Ik ben echt neit zwanger!" loog ze.

Vince lachte en deed de deur open voor de dokter. "Het tweede verdiep, de eerste gang aan de linkerkant, de middelste van de vijf deuren," zei hij en hij zag de dokter naar boven gaan voor Ayane. "Alsjeblieft Lara, ik hoor het echt wel als je liegt."

Ayane werd geholpen door Vince, en ze voelde dat de baby eruit wilde. Ze had pijn, en het kind zou elk moment komen. Rustig lag ze op het bed neer, en ze gilde het even uit van de pijn. Ze greep de lakens vast, en ze sloot haar ogen dan ook. Dan merkte ze plots de dokter op, en ze keek hem dan ook vriendelijk aan. "Dddag dokter." Zei Ayane dan met trillende stem, en ze keek hem rustig aan.

Lara keek Vince aan. "Ik meen het hoor!" bleef ze liegen. Ze was nog steeds zijn gevangene. Ze keek even naar het wapen onder haar kin en slikte

Vince lachte weer. "Ik hoor zo dat je liegt. Waarom blijf je maar proberen terwijl je weet dat ik hoor dat je liegt?"

Lara zuchtte. "Oke ja ik ben zwanger! Problemen mee?!" riep ze kwaad

Nathan keek Vince aan en gromde. "Laat haar met rust,ik wou meekomen dus het is mijn fout. Denk je echt dat ik je partner die zwanger is wat zou aan doen"zei hij tegen hem en stond op. "Richt het wapen dan allesinds op mij het is mijn schuld"zei hij.

Ayane kreeg hulp van de dokter, en ze zag plots zwart voor de ogen. "Mevrouw nog enkele keren persen." Zei de dokter dan tegen haar, en ze probeerde dat dan ook. Ze had veel pijn, en ze gilde dan ook heel even. Na een lange tijd was het kind eruit, en ze keek dan naar de dokter. "Het is een meisje." Zei hij dan tegen haar, en Ayane kreeg tranen in de ogen van geluk. Ze wachtte rustig af totdat ze haar mocht vasthouden, en ze glimlacht dan vriendelijk. Toen ze haar lieve dochtertje in de armen kreeg keek ze er naar, en ze was dolgelukkig nu. Je hoorde zo het kindje huilen, en ze gaf haar dan wat moedermelk.

De kleine Laila huilde hard tot ze de tepel voelde. Ze zuigde en dronk rustig. Nadat ze haar boertje gelaten had viel ze in haar mama's armen in slaap

Ayane keek naar haar lieve dochtertje, en ze glimlacht dan ook als ze melk dronk. Niet veel later merkte ze dat ze sliep, en ze bleef gewoon zo zitten op het bed. Ze hoopte dat Vince snel kwam om zijn kleine wonder te komen bewonderen, en ze sloot heel even vermoeid haar ogen.

Vince lachte. "Jij? Ayane iets aan doen? Daar maak ik me geen zorgen over. Ayane kan zich goed genoeg verdedigen, ik bedoelde iemand anders. Ik wil hier geen vreemden hebben om een reden. Ayane's lieverdjes, en die van mij natuurlijk ook, hebben het niet zo op vreemden. Ik heb geen zin om lijken te begraven in mijn bos."

Lara keek hem aan. "Oh je bedoelt de wolven" zei ze. "Hee waar is mijn liefje eigenlijk," vroeg ze