Het kasteel van Vince

Hij wreef voorzichtig maar toch wel ruw over haar plek en kuste verder. Hij liet haar toe en dat wist ze.

Lara voelde dat hij ruw wreef maar et was gelukkig niet echt erg. Hij mocht hard wrijven of weet ik veel wat ermee doen, het maakte niets uit. Ze zoende verder en wreef rustig

Hij keek haar aan en dacht even aan Vince. Hij liet het maar en deed rustig verder.

Lara zeonde en wreef iets harder. Ze hoopte dat hij eens iets anders zou doen met haar

Hij keek haar aan maar wist niet of ze het wel wou dus wachte hij maar af. Hij gaf haar kusjes op haar buik nadat hij haar blouse uit de weg deed.

Lara keek hem aan. "Doe alles wat je wilt, pijnlijk of neit pijnlijk" zei ze stil. Ze gaf een kus en wreef opnieuw

Hij keek haar aan en glimlachte. Hij deed haar rokje uit en ook zijn broek. Hij keek haar aan en kwam toen weer op haar liggen. Hij liet het geval erin glijden.

Lara trok hem even goed op har zodat hij erg diep kwam. Ze zoende hem even lang

Hij zoende duidelijk mee en draaide haar om zodat zij vanboven zat.

Lara schrok even en keek hem aan. Ze wachtte af, ze durfde duidelijk zelf ni

Hij keek haar aan en wachte af. Zou ze het initiatief opzich nemen of niet. Hij keek haar aan en streelde even over haar buik. Hij glimlachte even en voelde weer een hoofdpijn opkomen maar liet het maar zo.

Lara twijfelde erg en legde zijn handen om haar heupen. Ze keek hem stil aan

Hij keek haar met een schuinhoofd aan en vroeg toen"Wat is er,durf je niet goed"

Lara knikte en zweeg nog steeds. Ze bloosde erg en hoopte dat hij zou helpen

"Hey rustig maar,laat je gewoon gaan,anders neem ik het wel weer over"zei hij kalm en begrijpelijk tegen haar.

Lara zweg en legde haar handen op zijn borst. Ze ging voorzichtig op en neer en zweeg

Hij keek haar aan en liet haar begaan even kreunde hij. Ze was goed bezig vond hij zelf.

Lara genoot wel maar stopte. "Ik kan het neit zo" zei ze stil

Hij keek haar aan en snapte het niet echt. Maar hij draaide zich wel weer om. Hij lag weer vanboven."Wat bedoel je"zei hij tegen haar.

Lara keek hem aan. "het voelt zo niet zo lekker aan" zei ze stil

Hij legde zijn hand even op haar gezicht en streelde haar wang. Hij deed dan zelf het werk maar.

(kben weg)

Lara zuchtte even en kreunde wel. Nadat hij klaar was stond ze op. "Ik zie je wel" zei ze terwijl ze hem nog een lange kus gaf en haar weer aankleedde. Ze liep naar buiten en gaf een tong aan Vince en streelde zijn wang. daarna liep ze weg

(zie jullie binne 2 weke )

Ayane was rustig aan het wandelen, en ze stond plots voor een kasteel. Even keek ze er
verbaasd naar, en ze blijft wat staan. Dan besluit ze om het kasteel binnen te gaan,
en ze keek wat rondom haar. Ze wist echter niet dat dit kasteel bewoond werd door
iemand, maar voor de zekerheid nam ze wel haar wapen vast. Toch deed ze heel even haar
rokje goed, en haar blouse deed ze wat open. Nieuwsgierig keek ze wat in het rond, en
ze liet plots een beeld van iets vallen. Ze schrok zich heel even rot, en ze liep vlug
ergens een kamer binnen. Daar keek ze wat in het rond, en ze ging dan weer gewoon
verder. Haar ogen stonden alert bij elke beweging, en ze liep dan de trappen gewoon
op. Enkel bij het horen van een stem ging ze zich achter iets verstoppen, en ze keek
goed rond van waar het lawaai kwam.

Hij rekte zich uit en deed zijn shirt en jas weer aan. Hij liep naar de gang en hoorde wat vallen bij de inkomhal. Hij liep ernaar toe met getrokken wapen en keek op zijn hoede rond. Hij moest wel toen hij naar daar liep uitkijken voor de uitgebroken vloer. Hij keek in de hal rond en keek naar het beeld. Hij deed he schroot bij elkaar en liet het maar gewoon liggen.

Ayane zat verstopt in een grote zaal, en het leek wel de eetzaal van het kasteel. Ze
keek heel even rond, en het enige wat ze hoopte was dat de eigenaar hier niet ineens
binnen zou komen. Stel dat die haar wat wilde doen? Maargoed daar had ze geen bang
van, want ze kon zich heel goed verdedigen + dat ze ook nog eens een moordenaar was.
Veel zouden ze dan niet kunnen doen tegenover haar, en zelfs al van toen ze jonger was
had ze zelfs al velen vermoord. Haar eigen familie had ze ook helemaal uitgemoord, en
de rede ja die was heel simpel. Ze hadden haar behandelt als een slaaf, en ze moest
dan ook vaak dingen doen die ze niet wilde. Ze zucht heel even diep, aangezien ze even
dacht aan de persoon die ze ooit ontmoet had. Alleen wist ze niet of hij eigenlijk
nog wel leefde, maar diep van binnen hoopte ze dat het goed ging met hem. Zijn naam
wist ze allang niet meer, en ze zucht dan ook heel even diep. Alweer hoorde ze plots
een geluid, en ze dook vlug onder de lange tafel. Daar bleef ze gewoon zitten, en ze
zucht dan ook weer heel even diep.