Het kasteel van Vince

Lara zweeg meteen en keek hem aan. "Je meot mij toch niet vermoorden" zei ze stil erwijl ze naar de grond staarde met nog steeds tranen in haar ogen

Vince gromde. "Wie zei dat het over jou ging?" Hij nam het nieuwe wapen en keek naar de foto die erop stond.

Lara zweeg meteen. "Fijn om te horen" zei ze. Ze stond op en wilde meteen de deur uit lopen

Vince hield haar tegen. "Lara, wacht, luister alsjeblieft." Hij trok haar op het bed en dicht tegen zich aan.

Lara keek hem aan en bleef zitten. Ze zweeg nog steeds en keek hem stil aan, afwachtend op wat hij zou zeggen

Vince legde het wapen op Lara's schoot zodat ze de foto kon bekijken. Het meisje was ongeveer twintig en had blond haar tot iets onder haar schouders en een bleke huid. "Ik zeg haar naam liever niet, maar dat was het meisje dat ik moest vermoorden, en waar ik verliefd op was, en misschien nog ben. Het is gewoon verwarrend de laatste tijd, ik weet niet wat ik moet voelen."

Lara keek naar de foto en gaf hem terug. "Waarom moest je haar vermoorden?" vroeg ze stil. Ze keek hem aan en wachtte af

Vince schudde zijn hoofd. "Ze wist het, toen werkte ik nog voor iemand, en zij wist dat ik een moordenaar was. Mijn baas zei dat ofwel ik het snel kon doen, ofwel zouden hij en zijn vrienden haar verkrachten, folteren en haar dan langzaam laten doodgaan."

Lara slikte even. "Wat vreselijk" zei ze stil. Ze staarde weer naar de grond en kon even niets meer zeggen

Vince knikte. "Ze zei dat ik weg moest gaan, zo ver mogelijk, dat ze liever door hen werd vermoord dan door mij. Ik kon het niet, ik ben gebleven. Ik heb het allemaal gezien, wat ze hadden gedaan, maar ze had nog een trucje achter de hand. Ze heeft hen gedood, maar ze was er zelf zwaar aan toe, ik ben naar haar gegaan, maar ze zei dat het voor mij beter was om weg te gaan, dat een moordenaar niet voor een gewoon mens moest zorgen. Ik heb haar daar achtergelaten, alleen..., hoewel ik het niet wou."

Lara luisterde stil en zweeg. Ze kon nu echt niets meer zeggen. Ze richtte haar blik naar de grond en bleef stil naar de grond kijken

Vince hield zijn hoofd in zijn handen en zuchtte. Er vormden zich tranen toen hij terugdacht aan die nacht, maar hij weigerde ze te laten vallen.

Lara keek niet op of om. Ze bleef naar de grond kijken en zweeg. Wat kon ze doen? Hem volop de mond zoenen?

Vince zweeg en stak het wapen terug weg. Hij ging door zijn haar en keek naar buiten. "Als je een betere slaapkamer wilt, zeg het dan maar, dan geef ik je degene naast die van mij wel."

Lara zweeg nog steeds. Ze wist niet meer wat ze kon zeggen. Ze voelde duidelijk veel voor hem. Ze staarde verder naar de grond

Vince glimlachte droevig en nam Lara's gezicht in zijn handen. "Ik haat het als je niets zegt."

Lara moest hem wel aankijken en zweeg nog. Ze keek hem recht aan en slikte even. Ze wist echt niet wat ze moest zeggen nu

Vince kuste Lara kort op de mond en trok daarna weg. "Het spijt me." Hij draaide zich om en keek weer uit het raam.

Lara keek hem aan en draaide voorzichtig zijn hoofd terug. "Is neit erg" fluisterde ze zacht terwijl ze haar lippen terug op de zijne drukte

Vince legde zijn handen op haar heupen en kuste Lara terug.

Lara legde haar hand op zijn arm en streelde er zacht over en kustte hem lang

Lesley kwam het kasteel van Vince binnengewandelt en liep naar de kamer waardat de twee zaten. "yoew Vince"zei hij en hij knikte ook even naar Lara. Hij leunde tegen een muur aan en bekeek zijn pistool.

Vince gromde en sloeg Lesley hard in de maag zodat hij aan de overkant van de gang tegen de muur knalde. Hij nam zijn twee pistolen en richtte die op Lesley. "Wat heb ik gezegd over gewoon komen binnenlopen zonder mijn toestemming?" vroeg hij.

Lara schrok ervan en bleef stil zwijgend op het bed zitten. Ze keek even stil naar de twee en dan even naar de grond

Vince ging beschermend voor Lara staan en gromde naar Lesley. Hij keek achterom naar Lara en knipoogde.