Nieuw in het bos

Guerra liep door de bossen. Ze was net aangekomen. De politie was niet goed snik, haar hier dumpen. 'Voor je opvoeding.' Had een agent haar gezegd. Had ze hem maar neergeschoten. Maar ja, dan zat ze nu in de gevangenis. Guerra keek om zich heen, het was stil, te stil. Ze hoorde voetstappen en hijgende ademhaling. "Wis is daar?" Vroeg ze boos. Ze had haar geweer mee, gelukkig.

Met een bonk kwam hij op de grond terect. Vroeger was hij hier vaak mee gevallen maar nu had hij genoeg evenwicht om op zijn fouten te blijven staan. Hij taste zijn hand naar zijn riem. 'Nieuw hier?' Hij keek naar het gothicachtige meisje. 'Gedumpt door de polotie zeker die smerissen zijn gestoord' Hij leunde tegen een boom en wachtte op haar antwoord.

Guerra was zo verschoten dat ze haar wapen bijna had getrokken. "Ik ben Guerra, Dat is Spaans voor Oorlog, en wie mag jij dan wel niet zijn?" Vroeg ze vrutaal en keek hem emotiloos aan. "Die flikken hebben een klein hertje, maar een ijzeren greep." Grapte ze en liet haar blauwe plekken op haar schouder zien, maar daarbij kwam ook een striem tevoorschijn. Snel deed ze haar t-shirt weer goed en keek naar de jongen. "Ben jij ook hier gedumpt door de flikken?" Vroeg ze.

'Ik ben Dennis' zei hij rustig. 'Natuurlijk ben ik hier door smerissen gedumpt, opvoeding zeggen ze!' Narig trapte hij een tak stuk. 'Ze zijn inderdaad sterk laat eens zien' Hij liep naar het meisje toe en keek naar de plekken waar ze haar hadden geraakt. 'Sukkels' zei hij narrig. 'Ik heb er wel iets voor kom je anders mee naar mijn huis?'

Guerra keek hem raar aan. Probeerde hij haar nou te versieren. Ze zag dat hij de plekken bekeek, en legde haar hand op de rand van haar t-shirt, zodat hij haar striemen niet zou zien. Guerra had een groot geheim. Ze was mishandeld , thuis, vroeger. Ze keek hem aan. "Hoe oud ben je?" Vroeg ze zacht en keek hem aan. Ze knipperde met haar ogen en haar blik werd weer emotieloos.

'Ik ben 20' Hij keek er nog ever goed naar. 'Ze zijn echt groot ik heb er trouwens een litteken aan over gehouden' Hij deed de mouw van zijn blouse omhoog, er zat een klein kruisje. 'Ik haat smerrisen. Maar ik heb echt iets voor de blauwe plekken' Hij deed zijn mouw gauw weer naar beneden. de rest van zijn littekens hoefde ze niet te zien. Dat hij vroeger mishandeld was was al erg genoeg.

Guerra keek hem aan. "Ik ben zeventien jaar." Zei ze en ging met haar vingertoppen over zijn littekens. Ze had veel problemen. Ze had voor iedereen geheimen, ze was slecht, en had een pijnlijk verleden. Guerra was echt mager, en redelijk klein voor haar leeftijd. Dat kwam omdat ze anorexia had gehad, eigenlijk had ze het og steeds. Ze knikte. "Ik ga met je mee." Zei ze en glimlachtte. Ze pakte zijn hand. "Langswaar?" Vroeg ze zacht.

'Dwars door het bos' Hij trok haar mee het bos in. 'Niet schrikken er zijn wolfshonden en paarden' Terwijl hij liep keek hij naar haar. Ze had ook een verleden, een velreden dat ze niet wou vertellen, een pijnlijk verleden. Hij zou het ook niet vragen.

(ik maak een post bij huizen)

Guerra pakte hem stevig vast, ze liet zijn hand los en stak haar arm door de zijne. "Weetje, ik begin je aardig te vinden, jij grijpt me tenminste niet zo ruw vast. Ik heb ook gevoelens." Zei ze en schrok van haarzelf, ze had het durven zeggen. Guerra pakte hem stevig vast en liep met hem mee. Ze struikelde en viel op de grond. Ze keek omhoog. Ze had haar oude schotwonden opengehaald bij het vallen. "Auw." Zei ze zacht en keek naar haar been. Haar jeans kleurde helemaal rood.