Wandelen...

Lara liep buiten door de bossen. Ze was al bijna 9 maanden zwanger. Ze zuchtte even en had pijn in haar buik. Ze liep verder en kreeg opnieuw een steek. Ze had veel pijn gehad en was nog steeds erg ziek. Ze slikte even en keek even rond. Ze kreeg meer steken en kon even niet meer. Ze zakte in elkaar. Ze kneep haar ogen dicht en trilde iets. Ze voelde haar slecht en had veel pijn. Ze voelde haar iets duizelig worden en zakte helemaal in elkaar tot ze bewusteloos op de grond lag...

Edward die dwaalde in de eindeloze bossen liep wat rond. Toen zag hij een meisje liggen met een aardig ronde buik. Hij trok zijn wengbrauwen even op maar liep dan maar naar haar. Toen merkte hij dat het Lara was. Hij knielde bij haar neer en legde zijn ijzige hand op haar hoofd. Kiara was er ook en die likte zachtjes over de wang van het meisje.

Lara lag bewusteloos en bewoog bijna niets. Haar baby trapte soms maar stopte soms. Zou het tijd zijn? Ze bleef bewusteloos wat er ook gebeurde. Ze was duidelijk ziek maar dat zag je neit echt. Haar adem was minder en haar hart klopte nog wel maar niet zo als ervoor.

Edward tild haar op en liep met haar naar zijn auto. Kiara volgde hun duidelijk. Hij zette Lara erin en reed met gierende banden er snel vandoor. Edward was een ervaren chauffeur en had nogal een zware voet. Ze reden aan 100 per uur naar het ziekenhuis.

Lara was nog steeds bewusteloos. De bevalling zou komen omdat haar water brak. Ze was nog steeds bewusteloos en de ziekte werd erger