Calipso kalmeren

Luke die in het weiland was bezig met wat hooi. Hij had een geheel een andere kledingstijl. Hij leek nu op een boerenjong. In de verte zag hij een zwart paard. Dat op hal was geslagen. Hij liep naar het paard en keek het aan maar niet in de ogen. Hij liep er rustig op af met een appel in zijn hand. Het paard deinsde achtteruit en keek hem aan. Ze zette kleine stapjes naar de het hand met de appel toe.

Met haar handen in haar zwarte jas liep CAttelyn rustig verder.
Ze keek op en zag een jongen staan. Hij liep in vrij normale kleren rond eerder naar de kleren van een boerenjongen.
Toen ze hem passeerde merkte ze plots dat ze hem kende.
HEt ws da jongen van in de stad.
What the hell dacht ze.

Het paard stond nu bij hem. Hij kalmeerde de zwarte merrie en glimlachte even. "Rustig maar meid,ik doe je niets."zei hij tegen Calipso. Hij merkte Cattelyn op maar zweeg. Hij liep even met het paard wat rond en liet het toen gaan. Het draafde weg. Hij liep naar het hek en opende het maar. Hij keek naar het dravende paard en glimlachte. Er stond opeens een andere Luke.

CAttelyn stopte even en keek hem na. Ze dacht even dat haar mond zou openvallen van verbazing.
Het leek alsof hij een hele metamorfose was ondergaan.
Zwijgzaam keek ze toe hoe hij met het paard werkte.

Hij keek naar het paard dat nog in het zicht was. Hij floot even en het paard liep naar hem toe. Hij aaide het over haar neus en glimlachte. Hij nam het rustig bij de teugels. "Wil je het ook aaien"vreg hij aan Cattelyn. Zijn stem klonk vriendelijker als in de stad dat merkte je.

CAttelyn knikte. Ze stapte kalm op het paard af. Ze zag hoe het naar haar keek en zijn oren spiste.
Voorzichtig haalde ze haar hand uit haar zak en stak hem uit.
Voorzichtig deed het paard een stap vooruit en ging met zijn snuit over haar hand.

Luke glimlachte en keek naar het paard. Het paard keek naar hem en Luke liet het dier los. Het paard liep weg. Hij keek haar even aan en glimlachte. "Van der straks was niet mijn bedoeling"zei hij tegen haar. Hij keek Cattelyn aan en wachte af en nu krijgen we een uitbrander dacht hij.

CAttelyn knikte. 'Ik ben blij dat te horen.' zei ze glimlachend.
HEt lag nu eenmaal in haar aard dat ze gemakkelijk mensen kon vergeven.
'Maar ik snap het niet helemaal.' zei ze. 'Hoe kan je ineens zo anders zijn?4

Hij keek haar aan. "Wel ik leef nog bij mijn ouders maar dat zijn boeren en tja,dieren veranderen me"zei hij tegen haar. Hij keek haar aan en keek dan naar de grond. Hij stak zijn handen in zijn zakken en keek naar het zwarte paard. Dat bij de witte hekken stond.

CAttelyn knikte en keek naar het zwarte paard dat eerder sierlijk verderwandelde.
Als ze naar hem keek kon ze Luke nog best begrijpen.

"Hoe heet je eigenlijk"vroeg hij aan haar. Hij keek naar de grond en geeuwde even. Hij had misschien een boeren familie maar hij had wel een prachtig huis wat hij zelf gekocht had. Maar daar had hij voor gewerkt. Hij wachte op een antwoord en glimlachte even naar haar.

'Cattelyn.' zei ze en keek Luke aan. 'Is hij van jou?' vroeg ze toen en wees naar het paard.
Zijn naam wist ze al, dat had ze duidelijk gehoord in de stad dus ze moest er neit achter vragen..

"Ik heb hem opgevangen dus ja hij is van mij"zei hij tegen haar. Ze had een mooie naam. Hij geeuwde even en keek haar aan. Hij had misschien boerenkleren aan zijn spieren waren toch wel zichtbaar.

'Je mag er trots op zijn.' zei ze glimlachend. 'Hij is prachtig.' zei ze terwijl ze even naar Luke keek.

"Tja,hij is mijn hou vast om bij men ouders te blijven"zei hij tegen haar.
Hij merkte op dat ze naar hem keek maar liet het zi. Hij streek even door zijn haar.
"En trouwen,je bent niet lelijk"zei hij tegen haar.

CAttelyn keek hem aan. 'Wel dankje.' zei ze grijnzend. 'Jij ook niet, maar ik denk dat je dat wel al door had.' Ze zweeg. Ze hoopte dat Luke deze woorden niet fout zou interpreteren..

"Tja daar ben ik mee geboren"zei hij voor de fun. Hij glimlachte even en ging op de bank zitten. Hij had een uitzicht over de wei. Deze bank had zijn vader hier gezet.
Hij keek haar even aan en glimlachte.

'Daar mag je blij om zijn.' zei ze grijnzend.
Ze zag dat Luke ging zitten, mar zelf bleef ze rechtstaan.
Ze voelde hoe een bries haar haar voor haar gezicht waaide.

Zelf voelde hij de wind over zijn gezicht glijden. Hij stak zijn handen in zijn zakken en zocht naar een klein mes. Hij nam een stok van op de grond en begon daar figuurtjes in te snijden. Dit deed hij als hij zich verveelde.

CAttelyn keek achter zich toen ze het geluid van het metaal over het hout hoorde.
Ze moest even aan iets denken en grijnsde toen.
Ze stapte op Luke af en keek naar wat hij in het hout sneed.

Luke sneed er wolven en ook leeuwen in. Hij keek even op maar deed dan verder. Hij dacht ook zelf even na en geeuwde daarbij even. "En waar zijn jou ouders"vroeg hij maar aan haar terwijl hij rustig voortdeed.

'Geen idee.' zei ze kalm. 'Waarschijnlijk zitten ze nu ergens ver weg in de stad.'
Ze zweeg. HEt was een lange tijd dat ze haar ouders nog had gezien.

"Oke dan"zei hij en deed rustig verder. Toen hij klaar was af hij de stok met de figuren in aan haar. Als een soort van cadeau. Hij glimlachte kalm naar haar. Calipso draafde rustig verder maar het draven ging over in galop.

CAttelyn nam de stok aan en glimlachte. Ze liet haar vingers over de figuren glijden.
'JE hebt talent.' zei ze grijnzend.

Hij glimlachte even. "Dankje"zei hij tegen haar. Hij keek naar de figuren. "Een cadeautje maar ik moet gaan"zei hij tegen haar Hij stond op gaf haar een kus op haar kaak en sprong over het hek zo door naar de boerderij.