Beauty Matters

"absoluut, ze denken dat ze het zijn"zei lesley "hoewel ik van mezelf al weet dat ik lelijk ben". Hij wreef nog wat in zijn al warrige haar. Toen keek hij weer naar Cattelyn "ze scheppen op over alles, hun uiterlijk, hun sjieke(chique) villa, hun porsche en nog wel wat"

Cattelyn snoof. 'Daar zijn ze vet mee, je weet niets eens wie je vrienden zijn.
Hun zogezegde vrienden zijn waarschijnlijk geldwolven..'
CAttelyn leunde achteruit tegen de bank.
'En je meot niet zo'n lage zelfdunk van je zelf hebben.' zei ze glimlachend.
'Zij hebben misschien een geweldig uiterlijk, hun karakter is niet echt geweldig..'

"tuurlijk echte vrienden zijn er voor elkaar en die hebben ze niet" zei Lesley droog. Hij keek Cattelyn met een glimlach aan "ik haat die groep nu al". Hij wees naar de Wonderfuls wat verderop.

'Ik ook.' zuchtte ze. 'Veel kan je er niet aan doen.. Hoe kwader je wordt hoe leuker zij het vinden.'

Bones keek nog een maal naar de twee om waarna ze de sleutels van de Chrysler 300 (http://www.1modifiedcars.com/cars-pictures/chrysler/300/modified-custom-white-chrysler-300-front.JPG is de auto ) pakte en toen de Motor startte. een zacht gegromd klonk door de straten heen en toen Bones zeker wist dat de twee waren ingestapt drukte ze vol op het gas en scheurde weg, doordat de auto op het zand had gestaan kwam er een kleine stofwolk tevoorschijn door de snelheid. Achter het stuur grijnsde Bones even, deze auto was bijna gemaakt voor haar en dat liet ze iedereen weten.

(topic uit, zie zomerhuisje bij huizen)

"ik ben niet kwaad... ik ben zelfs niet eens onder de indruk van het groepje"zei lesley. "ik ben niet zoals hun of zoals jou... ik ben altijd al anders geweest". Lesley trok een wenkbrauw op toen hij die chrysler zag, hij rolde met zijn ogen en keek weer naar Cattelyn.

'Hoe anders?' vroeg ze en keek Lesley aan.
Ze negeerde het geluid van de Chrysler,al ging dat moeilijk.

"ik denk dan dat je me niet graag meer gaat hebben Cattelyn"zei Lesley "en dat wil ik nou namelijk niet". Hij zuchtte even diep.

'Kan het erger zijn dan dat ik hen niet de snobs moet hebben?' vroeg ze.
'Maar als jij eht niet graag verteld, respecteer ik dat.' zei ze glimlachend.

"absoluut het is erger dan een snob wees maar gerust"zei Lesley rustig "ik vermoord mensen die ik niet kan hebben". Hij wreef in zijn haar "kan je dat geheim houden? Ik wil nou namelijk dat niemand dit weet"

CAttelyn voelde even hoe haar adem in haar keel stokte. 'Meen je dat?' fluisterde ze.
Ze zweeg even en knikte toen. Ik beloof het. Ik hou het geheim.'
Ze keek LEsley aan.

Lesley knikte "ik lieg niet". Hij keek Cattelyn aan "ga me nou niet anders behandelen of zien, ik blijf dezelfde persoon als ik nu ben"

'Waarom zou ik je anders behandelen? Trouwens iedereen heeft zo wel zijn geheimen, maar waarschijnlij niet zoals die van jou. Maar het doet wel raar om te horen.'
Ze keek Lesley in de ogen.

"het is inderdaad vreemd misschien voor jou want ik gedraag me normaal"zei Lesley rustig. Hij glimlachtte even.

'Maar hoe kan je het?' vroeg ze. 'JE meot ej toch schulfig voelen als je denkt dat je misschien een vader of moeder van iemand vermoord..'

"koel blijven"zei lesley "bij de meesten gaat dat niet maar ik kon dat al van toen ik 5 was".

'Wat een leven' zei ze licht glimlachend. 'Ik zou het niet kunne, ik zou verteerd worden door de schuld.'

"tja ik ben dan ook een uniek geval"zei lesley met een grijns. Hij keek naar Cattelyn "ik ben een raar iemand"

CAttelyn grijnsde. 'er lopen er nog wel meer rare rond hoor.' zei ze glimlachend.
'Kijk naar mij. Ik kan ook vreemd doen.'

"ja die snobjes zeker?"Lesley die even moest lachen. Hij grijnsde breed en keek naar Cattelyn.

'Maar ik ben geen snob.' zei ze grijnzend. 'Ik ben gewoon een beetje gek, soms.' zei ze.

"da's altijd leuk. ik hou niet van saaie mensen"zei lesley en hij grijnsde even. Hij rekte zich even uit.

'Lijkt me normaal.' zei ze grijnzend. 'Niemand wil echt omgaan met iemand saai..denk ik.'
Ze keek even rond zich heen. Soms liepen enkele mense druk voorbij met in hun hand een zak van een of andere winkel.

"tuurlijk"zei Lesley rustig en hij keek de mensen die voorbijliepen na. Hij zuchtte even maar deed niets.

'Zijn er veel mensen die weten dat je een moordenaar bent?' vroeg ze terwijlze voor zich uitkeek.
Ze keek naar de mensen die hen soms aankeken, ze schonk er geen aandacht aan.