aan het water

Minerva had zwijgzaam geluisterd.
Ze zag dat haar jas er nog lag, stond recht en nam hem.
Ze weer op Gringo af en zette zich neer.

Gringo keek naar haar en volgde haar bewegingen. Hij grijnsde lichtjes en keek toen even naar de hond.
Er ging een korte rilling over zijn rug heen, niet dat hij het een walgelijk beest vond, nee het feit was er gewoon dat hij bang was voor sommige dieren.
De hond zag er opzich wel lief uit maar Gringo dacht er niet aan om het te gaan aaien.
Straks beet het hem nog echt ook.
Hij keek toen weer terug naar Minerva die weer naast hem was gaan zitten.

'Heb je bang van honden?' vroeg Minerva die de blik van Gringo had gezien.
'Hij zal je niets doen hoor.' zei ze glimlachend naar Gringo. 'Alleen als je iets kwaads in de zin hebt.' ze haalde haar schouders even op.

''Als ik eerlijk moet toevegen, ja ik heb bang van honden, wel meer dieren eigenlijk'' zei hij en glimlachtte even flauwtjes.
Hij keek weer even naar de hond en daarna naar Minerva. ''het is wel logisch dat ie kwaad wordt als je iets kwaads in de zin hebt'' zei hij en grinnikte.
Hij keek even omzich heen en voelde een licht briesje door zijn haren gaan.
Hij keek naar de lucht en zag dat die grijs begon te worden.

Minerva keek ook op en grijnsde. 'Onweerswolken.' zei ze.

Gringo keek van haar naar de lucht met zijn gezicht haar kant op. ''joepie'' zei hij sarcastisch en lachtte even.
Hij keek toen naar het meer en zag cirkeltjes die steeds groter werden.
Ineens voelde hij een druppel op zijn neus. ''leuk, het gaat ook nog regenen'' zei hij en grinnikte.

Minerva glimlachte eevn, ze hield van onweer. Soms wat minder van regen maar toch.
Ze keek Gringo grijnzend aan.

Gringo keek naar haar en zag haar grijns en grinnikte. Hij keek toen even naar de lucht en zuchtte.
''ach ja ik kan opzich toch nergens heen om te schuilen, dus ik kan net zo goed hier blijven, ben jij teminste ook niet alleen'' zei hij tegen haar en grijnsde plagend.

'Aah dankje, ben ik toch even vereerd.' zei ze lachend.
Het duurde niet lang of ze voelde al hoe de eerste druppels al op haar gezicht vielen.
Inferno keek haar even aan maar bleef zitten.
Ze aaide de wolfhond over zijn flanken.

Gringo grijnsde en deed alsof hij zich uitrekte en sloeg toen een arm om haar schouders heen.
''je mag wel heel vereerd zijn, want ik laat niet iedereen met mij in de regen zitten'' zei hij sarcastisch en grijnsde breed.
Naja deels was het wel waar, hij was af en toe mensenschuw dus hij ging echt niet met iedereen zomaar ergens zitten ofzo.

'Weet je, ik denk dat de meest originele truc is dat er bestaat.' zei ze na ze de arm over haar schouder voelde.
'Ik denk dat het eerder andersom is, dat jij vereerd mag zijn dat je zo even je arm om mijn schouder mag leggen..' Minerva lachte even.

Gringo grinnikte. ''ja nou, ik wist niet hoe ik het anders moest doen, en bovendien ben ik niet altijd zo sociaal'' zei hij breed grijnsend en hoorde wat ze daarna zei. ''ja kan ook, maar als je het niet fijn vindt moet je het gewoon zeggen'' zei hij en grinnikte.

'doe maar.' zei ze glimlachend. 'Als jij je er goed door voelt.' Ze keek even op en keek naar de druppels die naar beneden kwamen gevallen.
de hemel was bedekt met grote donkergrijze wolken.

''mij maakt het niet uit, het gaat mij er eerder om dat jij je er wel goed bij voelt en dat het niet raar overkomt ofzo'' zei hij droogjes en grijnsde even.
Hij keek toen naar de lucht en hij voelde hoe zijn fel rode skinny broek met zwarte sterretjes erop lichtjes nat begon te worden.

'Het is ok.' zei ze lachend.
Ook Minerva voelde hoe haar kleren nat werden, haar haren hingen als slierten langs haar gezicht.
Plots was er een enorme knal boven haar. Het rommelende geluid van de donder was enorm.
een seconde later zag ze de bliksem, als een arm die over het landschap heen ging.

( Ben door xD kom vandaag nog wel terug )

(oke ik moet ook gaan dus xD)

Gringo grinnikte en bleef dus gewoon zo zitten. Hij schrok op toen hij ineens een knal boven zich hoorde en viel achterover van de rots af.
Hij kwam met zijn rug met een klap op een kleinere rots achter de grote rots op de grond en kreunde even.
''fijn dan..'' zei hij sarcastisch en ging rechtop zitten. Hij voelde even aan zijn rug en snoof. Hij stond op en ging weer naast Minerva zitten.
''rot onweer'' zei hij droogjes en grinnikte.

Minerva lachte even toen ze Gringo achterom zag vallen.
Maar toen ze zag dat hij pijn moest hebben hield ze haar lach in.
'Ik hou van onweer.' zei ze zacht glimlachend.

Gringo wreef nog een keer over zijn rug en legde zijn handen toen gewoon naast zijn benen.
''dat is te merken ja'' zei hij en grinnikte. Hij keek toen even naar de lucht en voelde hoe zijn gezicht nat werdt door de regen.

'Het doet iets met me, alles is anders als het onweerd.' zei minerva serieus terwijl ze naar de lucht keek.

Gringo keek nog even naar de lucht en hoorde toen de woorden van Minerva.
Hij keek naar haar en merkte toch dit keer dat ze wel serieus was. Hij knikte langzaam en gaapte toen even.
Hij deed snel zijn hand voor zijn mond en grinnikte. ''sorry'' zei hij en legde zijn hand weer naast zijn been.

Minerva keek vanuit haar ooghoeken naar Gringo en glimlachte.
'IS niets hoor.' ze deed haar hoofd weer omlaag en staarde voor zich uit terwijl ze de druppels van haar gezicht voelde lopen.

Gringo keek op en grinnikte. Hij haalde even zijn schouders op en keek omzich heen.
Hij had zijn camera goed onder zijn trui verborgen en dus hoopte hij dat het niet nat werdt.
Hij keek vervolgens weer naar Minerva en zuchtte. Hij had het gevoel dat ze iets geheim hield.

Minerva zag Gringo's blik en liet haar hoofd hangen. Hij wist dat ze iets geheimhield, maar ze kon het niet vertellen.
Voorzichtig stond ze op en wandelde wat rond.
Daarna keek ze weer naar Gringo.

Gringo keek naar en toen maar weer naar het meer. Hij zag vanuit zijn ooghoeken dat ze opstond en keek op.
''ga je weg?'' vroeg hij, toch wel lichtjes teleurgesteld omdat hij had gehoopt dat hij toch een beetje vrienden had gemaakte met Minerva.
Aangezien hij eigenlijk geen vrienden had in deze omgeving.

Minerva ging met haar hand door haar natte haar en deed het achteruit. HEt duudre niet lang of het viel terug naar voor.
Minerva schudde haar hoofd. 'Nee ik ga niet.' zei ze met een flauwe glimlach.
Ze keek even naar de hemel en zag de sterren.
Ze wist niet wat te doen.