Stom Leven!!

Lara schrok en stapte achteruit. Ze keek stil naar Edward en had nog steeds een kwade,verdrietige blik in haar ogen. Ze keek even naar de stukken om de wonden die helemaal rood zagen.

Edward stak zijn wapen weg en keek haar aan. "Ik zie je nog wel waarschijnlijk"zei hij en liep kalm weg. Verdwenen was hij nog niet want hij liep net tussen twee bomen waar hij halt hield.

(ben eten)

Vince stapte naar Lara en ging beschermend voor haar staan. "Je doet haar niets, Edward, niet zonder mijn toestemming," snauwde hij.

Lara keek nog naar hem en ging op het bankje liggen. Ze trok meteen de stukken van haar af. "Dan bloed ik maar dood" mompelde ze zacht. Ze knep even haar ogen dicht en keek naar de wonden

Vince rolde met zijn ogen en zuchtte. Hij stapte naar Lara en trok zijn shirt uit en gaf het aan haar. "Gebruik dit maar om de wonden schoon te maken. Als het nodig is, scheur je het maar kapot om ze te verbinden."

Lara zag dat het Vince was en stond meteen op. Ze gooide zijn shirt naar hem. "Ne ik bloed nog liever dood en laat me gerust" snauwde ze terwijl ze langs hem liep en weg wilde lopen

Vince gromde en pakte haar schouder ruw vast en draaide haar woest om. "Luister eens even, ik offer bijna mijn leven voor je op, Edward had me even goed kunnen neerschieten, en zo bedank je me?" snauwde hij. Hij trok zijn shirt terug aan en vroeg dan, woedend: "waarom wil je per sé sterven?"

Lara schrok en kneep haar ogen dicht. Ze keek naar haar pijnlijke schouder en dan naar Vince. "Waarom denk je" riep e kwaad naar hem. Ze draaide snel haar rug naar hem toe en keek weg

Vince gromde en weerstond de verleiding om Lara in het gezicht te slaan. "Ik kan geen gedachten lezen, dus vertel het me."

Lara zweeg even. "Ik ben even weg en als ik terugkom hebben jij en Edward..." zei ze snauwend. Ze zweeg na die woorden en bleef wegkijken. "Och laat het maar" zei ze grommend

Edward gromde toen Vince bij haar was. Hij gromde naar beiden. "Neem zijn hulp aan Lara,ik heb je niets meer te bieden"zei hij. Hij ging neerzitten en zuchte.
Zijn wonde was weer opengegaan maar de pijn voelde hij niet.

Lara zweeg even. "Ik ben even weg en als ik terugkom hebben jij en Edward..." zei ze snauwend. Ze zweeg na die woorden en bleef wegkijken. "Och laat het maar" zei ze grommend

Vince gromde en draaide zich om. Hij zei zacht: "ik ging niet wachten tot jij een beslissing zou nemen, terwijl ik het meisje kon terugkrijgen waarvan ik vroeger hield,... en die trouwens zwanger is." Hij begon weg te stappen en zei zacht: "vaarwel, Lara."

Edward keek naar Vince en zuchte even. "Ik kon haar zo laten gaan,maar dan zou ze doodbloede"zei hij kalm tegen hem. Hij drukte zijn hand op zijn wonde en beet even op zijn tanden.

Lara keek de twee aan en gromde. "Als ik jullie nog eens tegenkom zorg ik ervoor dat 1 van jullie sterft!" riep ze kwaad. "Leugenaar" riep ze daarna naar Vince. Daarna rende ze hard weg.

Vince gromde en rende achter haar aan. Hij sloeg haar tegen een boom en snauwde: "durf mij nooit meer een leugenaar te noemen. En jij hield duidelijk meer van Edward dan van mij!"

Lara schrok en voelde een pijnlijke steek. Ze keek hem aan. "Je zei dat ze dood was!! En ik hield meer van jou" zei ze

Vince gromde en zei: "ik zei dat ze waarschijnlijk dood zou zijn, maar ze is kunnen wegraken. En dat was dan niet echt duidelijk dat je meer van mij hield." Hij draaide zich om en keek de bossen in, zoekend naar iets. Het was er niet.

Lara keek hem aan. "Nou sorry hoor" zei ze stil. Ze keek weg en zuchtte. Als ze niet was weggegan... Ze maakte aanstalte om opnieuw weg te lopen

Vince floot op zijn vingers, het geluid weergalmde door de bossen en werd beantwoord met gehuil. Hij draaide zich weer om en zei: "het spijt me, Lara, dat ik je geslagen heb. Ik zal weggaan, ik snap het als je me nooit meer wil zien, vaarwel." Een grote zwarte wolf met gele ogen sprong grommend uit de struiken en kwam voor Vince terecht. Hij jankte zacht en er kwamen nog wolven uit de struiken, allemaal kleiner dan de zwarte wolf, behalve een witte wolvin, die naast de zwarte kwam staan.

Lara keek stil toe en zweeg. Tranen stonden in haar ogen. Ze schudde haar hoofd en rende weg.

Vince klakte met zijn tong en de zwarte en witte wolf blokkeerden de weg en gromden. De andere wolven vormden een kring rond Lara zodat ze niet weg kon. "Wat is er met jou?" vroeg hij zacht.

Lara schrok en stopte meteen Ze keek Vince zwijgend aan en veegde snel wat tranen weg. Ze keek daarna strak naar de grond

De zwarte wolf hapte naar Lara's voeten en dwong haar achteruit te gaan, naar Vince. De witte wolvin stapte naar Vince en likte zijn hand. Hij bukte zich en aaide de wolvin over haar kop. "Ik neem aan dat NightReign je een naam heeft gegeven, aangezien je uit het wild komt?" De wolvin knikte en keek Vince in de ogen. Hij lachte en omhelsde de wolvin, "AngelFur, ik kan al begrijpen waarom hij je zo noemde." De wolvin gromde blij en likte het gezicht van Vince.

Lara schrok en stapte snel achteruit. Ze liep bijna tegen Vince maar stopte net. Ze keek de wolf bang aan. Ze trilde van angst, bang om aangevallen te worden